söz vermişsinizdir arkadaşlarınıza,"bu gece sizinle çıkacağım ve sabaha kadar eğlencenin amına koyacağız" diye.sevdikleriniz,sizi önemseyen insanlar hazırlanır sırf sizin için,en güzel barların,en güzel cluplerin programları çıkartılır.süper bir program hazırlanmıştır ve bu program sadece sizin içindir...

sadece dostlarınıza değil,aslında kendinize söz vermişsinizdir."bu gece çıkacağım,çok yakışıklı olacağım,en güzel gömleğimi ve ayakkabılarımı giyeceğim ve onlarla uyumlu olan en güzel saatimle,kemerimi takacağım.ne kadar kanasamda halen dimdik ayaktasın oğlum" demişsinizdir her sabah aynada gördüğünüz yüzünüze.

sonra hazırlanırsınız akşam için,duş alırsınız,bakım yaparsınız,maske yaparsınız,kremlenirsiniz,en güzel kıyafetlerinizi giyersiniz...aynaya bakarsanız...çok yakışıklı ve şık olduğunuzu görürsünüz aynada...fakat gene de yabancısınızdır bu görüntüye...

akşam olur,program başlar...şehrin en sevdiğiniz barına ve sanatçısına rağmen,daha ilk başlarda sıkılmışsınızdır...

her zaman gelinen bar,her zaman dinlenilen sanatçı,her şeyi geçtim en yakın dostları bu kadar mı yabancı gelir insana...bunlarıda geçtim,nefes almak lan,nefes almak bile yabancı gelebilir mi bir insana?

"allah,allah" dersiniz,"nedir lan bu yabancılık" deyip dikersiniz önünüzdeki votkanızı...sırf tekrar eski halinize dönebilmek,sırf yabancı kalmamak,sırf endişe uyandırmamak için..

oysa bildiğiniz bar,bildiğiniz şarkı,bildiğiniz insanlar...

daha henüz eğlence yeni yeni başlarken,kalkıp evinize sığınmak istersiniz..çünkü kendinizle daha tam olarak hesaplaşmanız bitmeden,hazır değilsinizdir hayata,sevdiklerinize,eğlencelerinize,zaaflarınıza...bir yabancısınızdır hepsine...

ayağa kalkıp bir konuşma yaparsınız,"kendimi bir yabancı gibi hissediyorum,ama siz kaynaklı değil,kendimle alakalı sorunlarım var,kusuruma bakmazsanız sığınağıma dönmek zorundayım,lütfen hepiniz kaldığınız yerden devam edin,benim yerimede bol bol eğlenin" deyiip,tam kaçmak üzereyken insanların keyfine etmemek için,millette yarım kalan alkollerine rağmen kollarınıza giriverilerirler endişelerinden...

"beni rahat bırakın"diye bağırırsınız,allahtan huyunuzu bildiklerinden üzerinize gelmez dostlarınız...

sonra eve doğru yürürken,eliniz cebinizde bir şarkı tutturursunuz:

benim hala umudum var....