hayatımda her zaman böyle ortamlarda bulunmak zorunda kaldım. hiçbir zaman gaylerden oluşan bir çevrem olmadı. sadece "gayimsiler" buldum, onlar daha kendilerini bile kabul etmemişken ben yaftalama yanlışında bulundum. belki öyle istedim, sonunda hep yanılan kişi oldum.

nitekim benim için hep zor oldu. lisedeyken bir bina dolusu heteroylaydım. ilgimi çeken tek şey benim ilk aşkım, maviş gözlü prensim, aramızda bıyığı ilk "erkek" gibi çıkan ve terleyen kadife sesli okanımdı. odadakiler aşık olduğum çocuğun ,okanımın, bir avuç dolusu boşaldığını görmüşlerdi ve onu üstün erkek ilan etmişlerdi. hatta bir gece otuzbir çekip herkese göstermişti bu kadar geldi bakın diye. gerçekten normalden çok çok daha fazlaydı ve ben bu çocuğa aşıktım. o çocuk zamanla serseriye dönüştü, hetero olduğunu erkek olduğunu keşfetti, keşfettiler, ceyhanda eski pavyonun arkasındaki geneleve gitti. orada korkudan boşalamadığını anlattı bana, bir şey dememi bekledi. "olur" dedim, "normal". uzun bir süre kadına gitmesin giderse onu kıskanırım diye "belki de suyu bitmiştir, 1 ay iyice dolsun sakın kimseye dokundurtma yoksa çocuğun olmaz" diye korkutmuştum onu. maviş gözleri çipil çipil olmuştu, "tamam" deyip yatağına yattı yorganı başına çekti. o zamanlar elinden biyoloji kitabı düşmeyen bana güvenmişti tabii. 2 hafta sonra ise bahçede fahişeyi nasıl siktiğini anlatırken duydum onu odadan. "abla" diye bahsediyordu fahişeden, yardımcı oluyormuş. körpe kamışlardan varsa başka bul getir, demiş. bense yukarıdan onları dinledim ve sadece ağlayabildim. benim körpe kamış ve körpe hislerim bir hetero için son kez orada çalıştı.

sonra okul değiştirdim ama yine çevremdeki heterolar sadece futbol konuşuyorlardı hiç ilgimi çekmiyordu, kadınlardan konuşuyorlardı ve gay olduğumu anlamasınlar diye bana sıra geldiğinde sınıfın en sessiz kızının ismini verip ondan hoşlandığımı söylüyordum. küçük memeli diye dalga geçtiklerinde içimden "lan pezevenk o sike o meme" desem de dışımdan ben de gülüyordum. hatta bir kere hiç unutmuyorum ağzımdan "kesin o kızın amı kapalıdır" diye bir şey çıkmıştı ve hunharca gülmüşlerdi ve ilk kez "onlardan" olmuştum. sonra banyoda yarım saat ağladım çünkü o sınıfın en sessiz çalışkan terbiyeli kızıydı ve bunu asla hak etmiyordu. ayrıca memeleri gayet güzeldi ve sonradan büyüdüler ama konumuz bu değil.

lise böyle iğrenç insanların arasında geçti. sonra lise sonda uzun yıllar kocam olacak ve hayatımı psikolojimi sikip atacak biriyle ve onun çevresiyle tanıştım. hepsi heteroydu ve garip bir şekilde benim eskiden tanıdığım heterolar gibi değillerdi. benim arkadaşlarının liseli kapatması olduğumu bilseler de bana arkadaş gibi yaklaştılar hatta sulanan bile oldu. onlarla sosyalleştim, antisemitizmden homokiraliteye cerrahi tekniklerden 70lerin filmlerine konuşurken buldum kendimi. o masalarda liseli yeni yetme diye dalga geçtikleri çocukla arkadaş oldular. hepsi karısını aldatıyordu, karıları da senegallilerle italyanlarla yatıyordu. bunu kimse konuşmazdı. hepsi cuckold'çu gavatlardı, içten içe o lüks restaurantlardaki keskin et bıçaklarıyla hepsini kesmeyi düşünürdüm. evlilerdi çocukları vardı yazlıkları vardı hayat önlerine kırmızı halıyla seriliyordu.

yıllar sonra o masadan da kalktım. daha da kendimi ait hissettiğim hiçbir yer olmadı, tüm sosyal ilişkilerim neredeyse yavandı. heterolar bende artık nefret dışında bir his uyandırmıyor.