bazen bu tür olaylar inatla sizi umutsuzluğa sürüklese de, sizde inatla direnirsiniz; ancak gün gelir ve yine aynı şeyleri söyleriz.

(bkz: olmuyorneyapsamolmuyor)

adamı küçük emrah moduna sokan, ezik miyim lan ben diye isyana sürükleyen aksiliklerin art arda gelmesidir.

ve böyle dönemlerde yumurta alsan bozuk çıkar, sevdiğin dizi başlayınca elektrik kesilir, bez ayakkabı giysen yağmur yağar..

biraz varos, kezban, gundi biriyseniz, nazar boncugu takma, fal baktirma, kursun döktürme zamaninizin geldigini gösterir. yok eger ben modernim, kentliyim, metroseksüelim diyorsaniz, psikologunuzdan randevu alir, depression hirkanizi gardrobunuzdan çikarirsiniz. facebook durum güncellemesine, " bunalima girdim, gelicem" yazarsiniz.

artık hayatın tüm gerçeklerini öğrenmektir. optimist olmaya gerek olmadığını farkettirir. çürüdüğünün farkına varırsın, kokusu vurur yüzüne. artık toplayacak gücün de kalmamıştır, birini düzeltince diğeri yine patlak verir. içinizdeki pollyanna o an antidepresana başlar, tiner çeker. yapacak bir şey yoktur. tek kaçıştır yok olmak, ölüm yüreğiniz için biçilen en güzel elbise olmuştur.

belki yolunda gitmeyen sizsinizdir.

hiçbir şeyin yolunda gitmemesinden, başka hiçbir şeyin yolunda gitmemesi...

istikrarsızlığın istikrarından, başka istikrar olmaması...

uzun ama uzun olduğundan çok çok daha uzun hissedilen zamandır böyle bu.

yine de umut...

güzel günler göreceğiz çocuklar.

günümüzü gördüğümüz bu günlerin hemen ardından.

umarım.