biraz da ailede ya da kişide mükemmeliyetçilik ve ufaktan takıntılar da varsa, ard arda gelen başarısızlıklar sonucu artık durumu sineye çekip devam etmeyi öğreniyor insan en azından bende böyle oldu. arkadaşlıklara, derslere, x y z 'e çok önem vere vere, kafaya taka taka ve sonu hep hüsran olunca bir süre sonra yerde sürünmektense kendini kaldırıp bu konuyu kafanızda açılmamak üzere bir klasöre koymak ve güçlü olmak- en azından güçlü durmaya çalışmak en iyisidir.

zira kimse sizi gelip yerden kaldırmayacak, kendi kendinizi yerden kaldırıp böyle şeylere takılmamaya önem vereceksiniz. kendimi hatırladığım yaştan, 6-7den beri, toplasan 3 kere ağlamamamışımdır. ağlamak, üzülmek hiçbir şeyi çözmez sadece ve sadece hedeften/çözümden sizi alıkoyar, kendinizin hakkından gelip devam edeceksiniz.