her ne kadar başta sevimli gelse de rutine dönüştüğünde pek de sevimli bulmadığım eylem. bir kere gece yaşayan bir insan olarak gece ne yaparsanız o iş bölünüyor ya da dahası, gece olması sebebiyle konu zaman zaman "ayıp" şeylere falan kayıyor. biriyle gece tanışır, konuşursun ondan sonra randevuya çıkarsın ne bileyim, her gece her gece sabahlara kadar konuşmak biraz garip geliyor bana. eylemler kelimelerden daha fazla konuşur, karşılıklı yazışmadaki "son o yazdı ben de yazayım devam etsin" gibisinden görünmez kurallar ya da konunun "aynen, evet"lerle bi yerde kilitlenmesi sorunsalı yüz yüze iken daha azalır, ayrıca konuşulan kişiden alınan o elektrik-etkilenme neyse en güzel de o zaman olur gibime geliyor.