uyumlu olduğunuzu düşündüğünüz kişiyle kelimeleri seçerek konuşmaya çalıştığınız zamanki saçmalama durumudur. konuşmanın ardından garip bir sessizlik hakim olur ve iç sesiniz "sikecem ha niye dedim ki şimdi ben bunu?" diye kafasını duvarlara vurur. bu sıçışın ardından hayatınızın aşkını kaçırdığınız düşünerek bir sigara yakarsınız. halbuki şöyle düşünmeli: o kişi sıçışı toparlayamadıysa zaten aradığınız kişi değildir. asıl önemli olan karşılıklı doğal olabilmektir.

elim ayağıma dolaşır.
dilim damağıma veya ağzıma-burnuma dolaşır!
cidden saçmalarım çok hoşlandığım ama sevgili olamadığım bir erkekle sohbetlerimde.
bazen çok abartıp çok bilimsel bir havada konuşurum, bazen de sözcüklerin telaffuzunda bile garip bir aksanla konuşup sıçıp batırırım...

(bkz: sıçtı cafer bez getir)

bir de bunun "o kişiyle konuşurken aşırı bir şekilde sırıtmak" versiyonu vardır. bende olmuştur. sürekli sırıtırsınız onunla konuşurken. hiç komik olmayan bir şey söylediğinde bile kendinizden geçersiniz. içine düşecekmiş gibi yanına sokulur, gözlerinin içine bakarsınız. sürekli onu izlersiniz. "ne kadar güzel gözlerin var" demek istersiniz ama bunu her zaman diyemezsiniz.