birinci sınıfın ilk günü yanıma oturan kız adını da hala hatırlarım zeynep'ti bütün gün ağlamıştı. ben de sanki aynı yaşta değiliz, benim de okulda ilk günüm değilmiş gibi kızı teselli etmiştim. bak annelerimiz kapıda bekliyor ağlama bir yere gitmiyorlar diye. annesi anneme teşekkkür etmiş bir de. insan yedisinde neyse yetmişinde de odur diye boşuna dememişler üniversite birinci sınıfta da yurtta ağlayan kızları ben teselli etmiştim taa birinci sınıftan yüklemişim kendime misyonu acı yok rocky acı yok diye.
okula başlanılan ilk gün ve o günde okuduğum saat dokuzu beş geçe şiiri, 3. sınıfta altıma yapmam* ve bir bok öğretmediğini sonradan anlamak zorunda kaldığım süslü kokona örtmenim.
geneli ilkokul 1 e ait nedense. her allahın günü tenefuslerde eve kaçıp anneme okul tatil oldu demem. beslenmeye haşlanmış leş gibi kokan yumurta getirenlerle arkadaşlık etmemem. yanımda sürekli burnunu karıştıran bir kızın oturması. öğretmenin sınıfı tembeller çalışkanlar ve ortalar diye üçe ayırması ve öyle oturtması ki çüş dedim şimdi...bulut diye bir çocuğun altına sıçıp bütün sınıfı kokutması. benim okul tuvaletinden tiksinip bütün gün çişimi tutmam ve birgün dayanamayıp çıkış ziliyle koy vermem..daha çok var ya.
ilkokul 1 e ait anıları düşündükçe aklıma tek bir soru geliyor. bizim öğretmenimiz bir dev miydi. kadını neden bu kadar kocaman hatırlıyorum. bazen sanki kafası tavana değiyormuş gibi gelirdi bana. okulu bir türlü sevememiştim. bence ilkokul öğretmenleri kısa olmalı. baştan soğutmamalı insanı okuldan..
edie