içimdeki şu çılgın türkler gazı ile birinci kata kadar olan devasa kuma 3. kattan atlayarak katıldığım nesildir. atlama öncesi aynı inşaattan aşırdığı elektrik borusuyla da kağıt külah üfürürek savaşmıştır.

efendim ben de bu efsanevi neslin en asil ve gerizekalı fertlerindenimdir. biraz salak olduğum için işi daha ileri götürmeyi ihmal etmeyi asla düşünümezdim. bu nedenle köye gittiğimiz bir gün evenin yanına yığılmış adeta bir kum tepesini andıran buğdayın içine atlamaya karar verdim. çıktım dama, atladım buğdaya. e buğday bu, kum mu? boyun hizama kadar buğdaya görünüp yaşadığım şoku ancak buğdayın içindeki böceklerden biri kafama çıkıp diğerleri de bana doğru hunharca koşmaya başladıklarında atabldim. "ooaaaannnnnneeeeeeaaaaaaaaay" diye bağırdım. ablam geldi beni çıkardı da araknafobia olmadan son anda kurtuldum.

ikinci kattan atlayarak dahil olduğum nesildir. sonra hazır betonlar falan çıktı bu nesil de geride kaldı tabi. şimdi o günleri hatırlayınca deli cesaretinin ne anlama geldiğini daha iyi anlıyorum.

of of of nasıl bir nesil dirki o !!!

inşaatın 2. kattından uçarak atlamış sonrasında kumun üstüne garfield gibi yapışmıştım. atlamayı yapışmayı geçtimde, ağzıma burnuma dolan kumları bi türlü temizleyememişti annem. çıtır çıtır kıtırlı kum öğkk.

ne çocukluktu be dedim içimden, saklambaç için ne çok giderdik inşaata ebeyi saklandığımız yerden görünce bir çıkıştır ki kuma atlıyor muydum yoksa jackie chan film sahnesinde miydim bilemiyorum. çok yaramazdım vesselam *