böyle midede kelebenklenme, aşırı yoğunlaşıp onun dışında kalan her şeyin değersiz olduğunu fark edip alayını siklememe. sakallarını, bakışlarını ayaklarından kaburgalarına kadar her bir noktasını, onu kaybetmeyi göze alamadığını kendine itiraf edercesine şak diye sahiplenme sanırım. kısaca insanın, herhangi bir etken olmadan kendi kendini; mucizelerin varlığına inandırdığı an.

özetle; "evet abi seviyorum, seviyoruz ya, geri kalan şeyler sadece önemsiz birer teferruat." iplemeyişi...