dünyanın en tehlikeli ve en aptalca hareketi bazı zamanlar. <br> <br>yani harcanıp giden bir ömürü düşünüyorum, bir yandan da toplumsal gerçekleri. bana hiç "ömrüm olur musun?" teklifi gelmedi ama bir ara "seninle bir ömür geçirmek isterdim, bazı keskin çizgilerin olmasa..." diye bir şey duymuştum, ya da buna paralel bir şeydi, net hatırlamıyorum... götümle gülüp hayatıma bakmıştım... <br>sonra gene, bir cumartesi gecesi, ben mutsuzluktan dans ederken barda, vakti zamanında bir ömür yaşamayı düşünebilmeyi düşünmüş bir adamla yanındaki hayat eşini fark etmişimdir... onlar mutluluktan dans ediyorlardı, ben ise mutsuzluktan... <br>bana küçümseyici bakışlarıda fark ettim... ense tıraşımı olmamıştım, acaba ondan mı güldüler? yok yok yeni aldığım kırmızı gömleğe güldüler? acaba ayakkabılarıma mı güldüler dicem ama onlar da çok güzeller lan, gülmüş olamazlar... <br>haaa buldum, bunlar yalnızlığıma güldüler benim... <br> <br>ben olsam, bende gülerdim... <br>