vazgeçtiğim eylemdir. bu ülkede bu şartlar altında çalışmak köleliğin modernize edilmiş halidir. çalışarak borç sahibi olursunuz, evde oturarak harcadığınız paradan daha fazla harcarsınız çalışırken. üzerine stres sahibi ve mobbing mağduru olursunuz. kendinizi avutmak için ise title’ınız’dan bahseder,öğle molasından ofise starbuckstan kahvenizle döner, iş çıkışı midpointte stres atarsınız(!). haftanın 6 gününü, 24 saatin 12 saatini çalışma hayatı için harcarsınız. ailenizle arkadaşlarınızla olmanız gereken tüm özel günleri kaçırırsınız, hastane randevusu vb.işlerinizi halletmek için üstünüzle çoğu zaman stresli geçen izahat vermek durumunda olursunuz. işe gidiş geliş,işte geçen zaman, uyku,duş ve yemek gibi temel ihtiyaçlarınızı çıkardığınızda bir günden size kalan en fazla 2 saat olur. o iki saat de genelde yatağınızda instagramda dolaşarak geçer çünkü uykusuzluk ve yorgunluktan başka aktivite yapacak haliniz yoktur. haliniz olsa da herhangi bir aktiviteye harcayacağınız ortalama maliyeti ve maaşınızı düşününce yatakta kalmayı yeğlersiniz. size verilen yemek kartları da ayın ortasında bittiğinden maaşınızın büyük bir kısmını temel ihtiyaçlarınız için harcarsınız zaten. şimdi tüm bunları düşündüğünüzde insan ne için yaşar ve ne için çalışır sorularının cevabını verebiliyor musunuz?