gün boyu toplu taşıma kullanan biri olarak gözlemlerimi bu doğrultuda dillendireceğim.

binersin otobüse, akşama kadar koşturmuşsun, e yaş da ilerliyor ufak ufak, ayaklarına kara sular inmiş felan. biri inse de yerine otursam diye iç geçirirsin ve duaların kabul olur. yanındak vatandaş duracak düğmesine basar. tam o kalkarken ayakta sizinle yer kavgası yapmak için tırnaklarını bilenmiş, dişlerini sivrilmiş bir hanım kız ile göz göze gelirsin. iç sesler başlar çatışmaya:

-çok yorgunum hanım kızın oturmam lazım.
+ ama benim de amım var. ben oturmalıyım.
- iyide ne alaka, ben yorgunum.
+ olabilir, bütün erkekler benim amım olduğu için bana yer veriyor. o nedenle ben oturcam.
- nah oturursun. hadi baş. çok istiyorsan gel kucaama otur. saçını başını yoldurma pis sürtük...
+ ama benim am....
- daha konuşuyo zilli...

tabi bu kadar absürt değil ama benzer diyaloglar ve manzaralar çok oluyor sözlük.