m.ö. 400 yılına kadar giden ve tanrı şiva ve karısı parvati’nin cinsel ilişkilerini ve seks pozisyonlarını betimlediği tasavvur edilen kitap. kitaba göre herkes seks yapamaz. hayatını idame ettirebilen, güvenliğini sağlayabilen, canlılara zarar vermeyenler doyuma ulaşabilir. kitap günümüzde seks ve fantezi aparatı olarak algılansa da haz ve cinselliği felsefi olarak açıklayan çok katmanlı bir yazı formudur aslında.

tanrı şiva ve karısı için yazılmış olması çok muhtemel çünkü şiva için inşa edilen tapınakların dış yüzeyi seks pozisyonlarını resmeden heykel ve görsellerle doludur.

(bkz:khajuraho seksüel tapınakları)