gündüzleri çalıştığım geceleri derse girdiğim bi dönemdi aylardan aralıktı ve koyuyordu yalnızlık, nerdeyse hiçkimseyle konuşamadığım çok sorunlu olduğum zamanlar, bir süre sonra bi baktım kendi kendimle evde konuşuyorum hatta bayağı bildiğin gülüyorum eğleniyorum, hemen psikolog olan bir arkadaşımı aradım adı e olsun
muahhhh-e çok acayip bişey oluyor, kendi kendimi gülüyorum nerdeyse dolapla bile konuşuyorum
e- sorun etme muahhhh dolapla konuşman normal ama dolap sana cevap verirse sıkıntı olabilir
akabinde kendi kendine konuşan insanların iletişim becerisinin daha yüksek olduğunu öğrenmek ama yine de yalnızlığın özellikle büyük kentlerde şizofreniye sebebiyet vermesinin idraki, artık kendi kendime konuşmuyorum ama kendi kendime çok düşünüyorum