caddeye meşhur sevinç pastanesi tarafından girdiğinizde sizi greenpeaceci arkadaşlar karşılar. ardından tekerlekli sandalyede engelliler için yardım toplayan ablamızı görürsünüz. biraz daha ilerlediğinizde soldaki dükkanların birinin önünde kafasında rengarenk bir taç veya değişik bir aksesuar ile tarot falınıza bakmak için bekleyen bu sırada sigarasını keyifle tüttüren "nurella" teyzemizi görürsünüz. gecenin ilerleyen saatlerinde çeşitli satıcılar ve kokoreççiler midyeciler doldurur caddeyi. burayı "kıbrıs şehitleri" yapan caddenin kendisinden çok caddeye çıkan sokaklarda bulunan cafeler, publar, clublar, restorantlardır. muzaffer izgü sokağı, can yücel sokağı, gazi kadınlar sokağı, gönül yazar sokağı vs vs. burada cebindeki son parasıyla eğlenmeye gelmiş öğrencileri de görebilirsiniz, parayla sorunu olmayan insanları da. izmir'in eğlence açısından sınırlı olan kalbinin önemli bir kısmı burada atmaktadır.

izmir anlatılmaz, yaşanır.

lise yıllarımı hatırlatmıştır. şimdi son gittiğimde gördüm ki büyük ösym binası filan yapılmış. fakat hala eskisi gibi meşhur kiliseden gelen çan sesi ve çaprazındaki meşhur migros'u ile devam ediyor. bak şimdi gözlerim doldu be. opus bar, kahve bahane bizim mekanlarımızdı. hey gidi.

izmirin en şahane yerlerindendir. gelen geçen umursanmaz. herkes kendi halindedir. sokak çalgıcıları güzeldir. insanı, esnafı, kedisi, köpeği her şeyi güzel caddedir. sabahtan akşama cafe bar takılıp en sonunda kordonda birer bira içilmelidir.