lise zamanlarımda okurdum. kitap boyunca depoladığım gaz, kitap bittikten en fazla iki gün sonra bitmiş olurdu. ben de normal hayatıma dönmüş olurdum.
geçenlerde bir arkadaşımın elinde gördüm: girişimcilikle ilgili ismini hatırlayamadığım bir kitap. hiçbir girişimcinin bu kitabı okuyup da girişimci olduğunu zannetmiyorum. hani ali ağaoğlu, vehbi koç falan daha kişisel ve gelişim kelimelerini tek cümle içinde duymamışlardır bile. keza mutlu insanların da mutlulukla ilgili kişisel gelişim kitapları okuyup mutlu oldukları falan yok. hatta kişisel gelişim kitaplarıyla yolları muhtemelen hiç kesişmeyecek. böyle kitaplarla yollarınız kesişti, bir çıkış arıyorsanız bataklıkta debelenmekten farkınız yok demektir. geçmiş olsun.

bir de erdal demirkıran kanserojeni vardı ki elhamdülillah milletimiz bunu da atlattı, bitti gitti. buna da değinmesem olmazdı. -itiraf ediyorum ben de okudum- -itiraf ediyorum severek okudum-