küfür eden kişi marifet saydığından değil rahat bir insan olduğundan küfür eder çoğu zaman. bir şeye sinirlenince "kahretsin!" demek yerine "sikecem ya!" demek küfür etmeyi marifet saymaksa evet, marifet sayıyorum.

hele ki şöyle felsefik konuşma yapan bir kadıköy beyefendisinin paragrafını tamamladıktan sonra 'işte böyle ammmm.na goyyım' diyerekten yaptığı tüm çıkarımları sıfırlayıp i.tin g.tüne sokaraktan ve beynimde ağzının ortasına iki tane şamar isteği uyandırmasıyla vasıl olmuş olaydır. (bkz: marifetini bafileyim )

argo konuşmayla küfretmeyi karıştırmamak lazım. ha bir de karşısındakine hakaret etmediği sürece gayet doğaldır, hayatın bir parçasıdır. kimseyi ilgilendirmeyen bir husustur. rahatsızlık duyan küfreden ile biraraya gelmez, kendi gibi olanlarla vakit geçirir. bunda bir zorlama yok. "uza lan amk salağı" dersin uzar gider.

argo ve küfür sansürlendiği için ülkede sanat gelişememiştir bence. küfür bir bakıma da rahatlama yoludur, nasıl ki ünlü psikiyatrlarımız "çık bir dağa avazın çıktığı kadar bağır!" diyorlarsa zagor da gerildiğin zaman müsait ortamlarda bol bol küfür et, argo konuş diye tavsiye eder. şahsa yönelik sinkaflı küfürler tabi ki biraz irite edici duruyor.

rahatlamak, öfkesini dışa vurmak için küfür edenlere bir lafım yok ama maalesef ki küfür edince erkek(!) olduğunu, bunun büyük bir marifet olduğunu, karşısındakini bu şekilde susturabileceğini düşünen insanlar var. işte ben onların *