otobüste istemediğin insanlarla karşılaşmak

otobüsten inme sebebidir .
kafa çok nadir o tarafa döner. camdan dışarısı izlenir, uyuyor numarası yapılır koridor tarafında iseniz telefonla oynanır, ayakta duruyorsanız dahi bunlar geçerlidir. o yokmuşcasına davranmak için büyük çaba sarf edilir.
garip bir şekilde hoşuma da gidiyor bu durum nedenini bilmiyorum...
ağlayan bebekler, çok konuşan teyzeler, cep telefonu kullanma yetisine sahip olmayan teknoloji fakirleri, haber vermeden koltuğunu yatıran değerli ön koltuk sahipleri,.. gibi sürprizlerle belirsiz bir yolculuk yapmaktır. ya yol yakınken geri dönersin ya da dönüşü olmayan bir yola girersin.
görmezden gelerek bir nebze üstesinden gelinebilecek sorun.
peki ya görmezden gelme fırsatı yoksa? düşünsenize bütün yol boyunca tanıdığınız ama çok da samimi olmadığınız biriyle karşı karşıya oturup hal hatır sorma sonrası ayıp olmasın diye muhabbet başlatmaya çalıştığınızı ve yine ayıp olmasın diye konuşamayıp tıkanıp kalmışken bile telefonla/kitapla/dergiyle ilgilenemeyip mal mal bakıştığınızı. kabus.
görmezden gelmeye çalışırken buna rağmen bile bile gelip selam veren insan türü .