'yoklugunda' kelimesinin bir isimden bir sifattan veya bir zamirden cok daha sey ima ettigi... her sarkinin ona yazildigi, her siirin oznesi odur dedirten ve donmesi icin tanriyla anlasmaya yaptiran igrenc bir durum... kisinin sensizlik hali, yalnizlik halinden daha cok koyuyor adama... bir de geri donmeyecegini bilmek, dönse bile artik hicbir seyin eskisi gibi olmayacagi gercegini hissetmek ama her seye ragmen deliler gibi özlenen... yakindan uzaktan alakasi olmayan insanlarin agizlarindan cikan siradan cümlelerde karsina cikiyor ya bir de! o zaman aynen sunu söylüyor insan: yoklugunda, aslinda her sey sen!