mahkumlar kuleden her daim gözetlendiğini sanarlar fakat kulede bulunan birisi yoktur. öğrenilmiş çaresizliğe benzetirim bu yönden (bu yüzden adı sanı olan bir akademisyenle sağlam kapışmışlığımız vardır).
daha sonralarda bunu iktidar ile özleştirip metafor olarak kullanıldı. en temeline bakıldığında bireylerin bireysizleştirildiğini görmekteyiz. devlet organında herkesin bir rakamdan ibaret olması vs. vs.
foucault güzel açıklamıştır fakat bakma kavramı tartışılması gereken bir nokta bence. sadece bence.