divan edebiyatının en mazbut aşkıdır nazarımca...anlaşılamayan şiirin en anlamlı kahramanları aşık ile maşuk,mum ile pervane...
pervane aslında muma aşıktır.eğer ona aşık olduğunu söylerse maşuk alev alacaktır...her şeyi göze alan pervane,mumun etrafında dönmeye başlar..yakınlaşmak istedikçe,daha da yakınlaşır ve yavaş yavaş tek kanadından yanmaya,alev almaya başlar maşuk...

aşk yaralanmayı sever,maşukta bunu bilir.her ne kadar yansa da,içten içe bundan zevk alır,gurur duyar...mumda bilir aslında bunu,içten içe ağlamalarını söylemez...bu kadar çekilen acı,aslında ebediyette duyulacak mutluluğun habercisidir...

öyle bir aşktır onların ki...