oynamaya ilk başladığım zamanlar karşımda sabit duran bot'u bulup sıkana kadar ya ölüyordum ya da enerjim %10 kalıyordu. daha sonra milleti izlemeye başladım. adamlar daha hedefi görmeden nokta atışı yapıyorlardı. kendi kendime; bunlar ya insan değil ya da ben pubg özürlüsüyüm dedim. oyundan zevk almayı gectim, bu durum bi tek bende mevcut gibi kapris yapmaya başladım kendi kendime. neden bu kadar yeteneksizim diye. kuzenimden 3 parmak oynamayı gördükten sonra biraz evo oynadım. en azından namluyu hedefe sabitleyip aynı anda sıkabiliyordum. su an kötü sayılmam. sadece sonlara doğru dar alanda zayifim biraz. illaki bi hata yapıyorum. bazen keskin nişancı silahını elimde unutuyorum . karşı karşıya gelince onu degistirene kadar öldürüyorlar. bu gün de çok güzel bir pozisyonda adamı gördüm, o beni görmedi. direk kafasına sıkarken şarjörü doldurmamışım. iki mermi atıp dolmasını beklerken adam beni indirdi. bomba, sis, flash bombası falan kullanmaya tam hakim değilim. bir de oynayacak arkadaş sıkıntısı çekiyorum. kuzenim zorla yukletip benle oynamadı. fatih olacak diye. takım oyunlarında paraşüt daveti atmak huyum değil. takip eden olursa olur olmazsa da kendim sakin bi yere atlayıp loot'umu yaptıktan sonra takım arkadaşlarımın yanına giderim. davet atan olursa da kabul ederim. genelde takım arkadaşlarım mal oluyor. ya bizi military, pochinki gibi yerlere indirip ölüyoruz hepimiz, ya da nehrin ortasına atlıyor. o yüzden ayrılıyorum sonradan. bazıları takım arkadaşlarını takmıyor. bayilip help diye bağırıyor. yani daha adam akıllı bi takım kuramadım. azeri biriyle biraz senkronize olduk o da 16 yaşında olduğunu öğrendikten sonra daha da oynamadım.