cem adrian ın 2010 albüm parçalarından biri. harikadır.

hep aynı sessizlikle geliyor gece
hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine
hep aynı yüzler, hep aynı sesler peşimde
anlatamıyorum, inandıramıyorum kendime
sen benim yarım kalan cümlelerimsin
hiç söyleyemediğim, söylemediğim o sözlerim
sen benim hiç ısınmayan ellerimsin
hiç unutamayan, unutmayan o kalbim

sen benim eksik kalan yerimsin
kapattığım pencereler, güneşlere çektiğim o perdelerim
sen benim hiç sevmediğim sessizliğimsin
kaybettiğim yolum, korktuğum karanlık, hiç tutamadığım o yeminlerim
sen benim terk ettiğim şehirlerimsin
düştüğüm çukur, uzanan ellerim, hiç tutunamadığım gidenlerim
sen benim kovulduğum cennetimsin!
eğdiğim yüzüm, sövdüğüm aydınlığa hiç açamadığım gözlerim.

eae

cem adrianın insanı intihara sürükleyen parçası...

şizofrenik ruh halini yansıtan, insanı alıp götüren ve kendi kendine çarpıştıran bir şarkı ve yorum. ne yasanızda ne etsenizde bilinç altında çalar durur.

(bkz: sen benim kovulduğum cennetimsin)
(bkz: sen benim hiç sevmediğim sessizliğimsin)