sigara içmemesinden mütevellit sigaraya olan tutumunu nötr olmak yerine söz ya da şekli cebirle gösteren kişidir kendileri. sigara içiyor musun sorusuna verdiği hayır içmiyorum yerine, hayır nefret ediyorum yanıtıyla da kendini ele verdiği görülmüştür.

mesela bana göre sigara içmeyenle asla olmazdır, olamazdır, hatta olabilemezdir. hiçbir tepki vermeyip sadece içtiğim sigaranın dumanını eliyle dağıtmaya çalışsa bile bu bana yeterdir, artardır.

sebepleri vardır. ama nefreti saygı içindedir. öyle olmalıdır.

günde üç paket sigara içen babasını akciğer kanserinden kaybetmiş insan da olabilir ama üç insandan birinde görülen bir şekli değildir bu. genelde daha büyük bir grubu sadece dumanından kokusundan rahatsız olduğu için "içmiyorum sigaradan nefret ediyorum"cular oluşturur ki sigaraya 25 yaşında başlamış biri olarak anlam veremediğim bir nefret türüdür. ben de içmiyordum ama kimseye nefret ediyorum, bööğğ iğrençsin gibi tepkilerde bulunmuyordum.

sigaradan nefret etmiyorum, çünkü durduğu yerden bana zarar vermiyor.

sigara içen insandan nefret etmiyorum. etmem için çok daha fena şeyler yapması gerekiyor.

ama, ikisinin arasındaki ilişki yok mu? hani bazı arkadaşlar vardır, bunlar ilişkilerini evrenin meselesi haline getirirler, gecenin bilmem kaçında arayıp yardım isterler, tavsiyede bulununca da kıskanıyorsun derler. bana ne, ne halin varsa gör desen ıslak köpek bakışlarıyla geri dönerler, sen de kıyamazsın, kucaklarsın. sonra aynı seremoni tekrarlanır ya. herkesin değil ama bazılarının durumu (lafım özellikle bu satırları okuyamayacak kimi sevgili arkadaşlarıma) aynen böyle.

saygılarımla

(bkz: nefret edilen insanlar)

nefret ediyorum çünkü gerçekten hoşlanmıyorum, bunun sebebi alerjik olmam ve nefes alışımı zorlaştırması, gözlerimin bütün gün yanmasından da kaynaklı değil sadece. yalan değil, sırf ben içmediğim için bana takılan arkadaşlarıma malzeme olsun diye dalgasına bir-iki kere içtim ve hakikaten bu kadar neyini beğendiğini anlamıyorum insanların. bir tadı, tuzu bi şeyi yok, verdiği bir haz yok. ya da ne bileyim ben genelde yoğun tatlardan hoşlanan biri olarak sevmediğimden de beni etkileyemedi. ben zaten güneşten bile etkilenirken hadi arkadaşımı geçtim, sokakta yürürken önümdeki dangalığın sigara dumanına maruz kalmak zorunda mıyım, gittiğim yerden gelince üstüm içmediğim halde leş gibi sigara kokuyorsa bu benim suçum değil açıkcası kibar olamayacağım.

bu kadar nefret etmemin en büyük sebebi de bütün sigara içenlerin bunun kölesi olmuş olmaları. evet, insan vücuduna onda olmayan neyi sürekli verirseniz bir bağımlılık oluşabilir ama sırf sigara içmedi diye titreyen, dramlara giren, sigara içicem diye tutturan arkadaşlar yüzünden kar yağan havada kanyon'un o soğuğunda dışarıda oturduğumu biliyorum. evet belki bir esrar vs değil ama yine epey zararlı; diyebilirsiniz ki bu hayatta zararlı olmayan ne var, doğru ama açıkcası sigara içip nefes nefese öleceğime ne bileyim giderim bir tatlı daha fazla yerim ağzım tatlanır da giderim bu diyardan. başka bir sebebi de, neden ve nasılını anlamadığım, sigara içen tanıdıklarımın %90ının çakmağı olmaması, bu sebeple gereksiz insanlarla daha gereksiz muhabbetlere, mahcup durumlara girişilmesi. sırf bu yüzden bazen çakmakla geziyorum.

uzun lafın kısası, belki size çok saçma-yavan gelecek ama kendinizi öldürmenin çok daha zevkli yolları var diye düşünüyorum.