sigaranın kokusuna tahammül edemeyen benim bile bir defa ciddi ciddi düşündüğümdür. ilk erkek arkadaşımdan ayrıldığım günün ertesi günüydü. etrafta zombi gibi dolaşıyordum. evde oturmuş olanları düşünüyordum. sonra yalnız kalmayım diye dışarı çıktım. genelde sigara içilen ortamlara girmem ama tanıdık birini görünce girdim. o an sigara içmek çok çekici geldi. paketten bi tane aldım. çok efkarlıyım. sigarayı nasıl yakacağımı, tutacağımı düşünürken elimden kaptı birden. kızdı bana. "değmez." dedi. elletmedi bir daha pakete. o neden içiyor diye düşünmeye başladım. sigaraya başlama deneyimim de böylece bitmiş oldu.

yine burada bahsetmişimdir, 30 yaşıma giyince çok değiştim. çünkü aşık oldum 30 yaşımda. bununla beraber başka şeyler de geldi tabi. benim de üstteki arkadaş gibi kokusuna bile tahammül edemediğim sigaraya başladım. ama bu başka sigara, yazmayacağım buraya şimdi detayları.

henüz bağımlısı değilim. olma gibi niyetim de yok. ama aşk meşk sorunları yüzeye çıkınca iyi gidiyor gibi. sonum hayrola yine de... bu işler belli olmuyor

elimde birayla ne güzel gider.

kokusundan nefret ederdim lise 3 teki yaşadığım tranvadan ötürü başladım manevi bir yara şimdi 1 paket içiyorum lanet olsun

yaklaşık iki yıl önce yurt odasında üç kız bi sigarayı döndürmemiz, öksürük, boğazımı yakan duman, hafifmeşreplik ardından bir buçuk senelik bağımlılık. altı aydır içmiyorum ama durumları bir düzelteyim tekrar başlıcam*