yukarıdakilere katılarak, hayatının her alanıda şişman olan birisi olarak duygusaldan çok daha az yüzeysel olmaları şeklinde destekleyebilirim. şöyle ki, ister hetero olsun ister gay, kadın ya da erkek ne yazık ki her birey görselliğe bir raddede önem veriyor. varsa kendince kriterleri veya genel olarak görsellikte hoşuna giden bir şeyler-etkilenme bireyi tanıma isteği doğuyor. dürüst olmak gerekir ki kimse kimsenin beynine, yazdığı iki cümleye çekim duymuyor en başta (gözlemlediğim kadarıyla). buna cinsel kimya mı denilir başka bir şey mi, o kısmı psikolojici arkadaşlar bilir.

duygusal algısını oluşturan ise, gerek kendi içlerindeki olmak istediği ile dışındakinin tutmaması ve çoğu zaman da en temelde kiloya bağlı bir özgüven eksikliğinden ötürü genel geçer güzellik algısını diğer bireyler kadar ciddiye almaması. öyle ki, eskiden şişman olup sonradan zayıflayan/vücut yapan tiplerde bile hep özgüven eksikliği minicik de olsa durur bi yerde, keza kilo verenci ego patlaması da yaşanması gibi. yemek yemeyi, winnie the pooh gibi yuvarlanmayı seviyoruz; her gün her gün haşlanmış brokoli bench press ömür geçmez diye düşünüyorum şahsen. belki hornet'te 5000 mesaj almıyoruz "only muscled bears" gibisinden ancak her birey kendi şeklince hayattan tat almaya çalışıyor en nihayetinde.

tabi, şişman olup da egosu tavan ya da tam tersi olanlar yok mu, vardır elbet. ancak ambalajdan çok içindekine bakarız.