üniversite yıllarımı yaşıyor olmam, bi apartmanda en üst katta yalnız yaşamam, yalnızlığın beni paranoyalaştırması, ara sıra kendi kendime konuşmam, beynimden geçen çılgın fikirler, maddi sıkıntılar, ev sahibimin meymenetsiz suratlı koca karı olmasından dolayı kendimi ''suç ve ceza'' daki raskolnikov a benzetiyorum bu aralar.

ben romanın ilk 50 sayfasında ölürüm zaten.ne kahramanı.

l'étranger - albert camus, üzücü ama doğru...