bazen, hatta genelde ne yazık ki gerekendir, şöyle ki : siz iyi, hadi iyiliği geçtim insan olarak çevrenizdekilere, olanlara hoşgörülü yaklaşırsınız, tolerans gösterirsiniz. sonra karşınızdaki (özellikle de kişi) sizin bu toleransınızı iyice sömürmeye başlayıp üste çıkar, çıka çıka da sizi bitirir, bastırır, bir anlamda kendinizden nefret eder hale getirir. dersiniz eşim/dostum mazur görürsünüz ama görmeyiniz, her şeyin dahası herkesin bir sınırı var.

tabi bu demek değil ki bencil olun. özgürlük hakkında ilk öğrendiğim tanım ''bir kişininkini ihlal ettiği an bittiği'' idi, bunu aklınızda bulundurun. bir şeyi sevmeyebilirsiniz, hoşlanmayıp size itici gelebilir ama şu 3 şeyi de aklınızdan çıkarmayın : ötekini tanı, ötekine saygı duy ve ötekinin öteki olma hakkını kabul et.

ben merkezcilik,empati yoksunluğu. dahada liste uzar gider.kolay aşılabilecek bir şey değil,neticede her insan az yada çok bencildir.