yazdıkları için teşekkür edilesidir, şiiradam

(bkz: acıyor )

mutsuzluktan söz etmek istiyorum
dikey ve yatay mutsuzluktan
mükemmel mutsuzluğundan insansoyunun
sevgim acıyor

türk şiirinin en yalnız, en mutsuz, en umutsuz şairi.uzanıp kendi yanaklarından öpen adam. yalnızlığından zırnık koklatmaz kimselere. saymakla bitiremeyeceğim sebeplere binaen üstadım.

bu adam sırf göğe bakma durağı için bile baştacı edilebilir:

"ikimiz birden sevinebiliriz, göğe bakalım"

"şu aranıp duran korkak ellerimi tut
...
göğe bakalım"


"herkes uyusun, bir seni uyutmam, bir de ben uyumam
herkes yokken biz oluruz, biz uyumayalım
nasıl olsa sarhoşuz, nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
beni bırak, göğe bakalım"

"senin bu ellerinde ne var bilmiyorum, göğe bakalım
tuttukça güçleniyorum, kalabalık oluyorum"


adam yazmış beyler.

"ilaç milaç bok püsür
şuramda bir şeyler var
sahiden bir şeyler var
haykırmadan anlatamam..."

demiş üstad

sevgilim sevgilim
kuzey sanrısı gibidir
geceyi beşe filan böler
sonra ayılar hüzünden ölmez
sevgilim sevgilim
açlıktan ölür onlar

işte bundan ötürü
hüznü artık bir ayıya bıraktım
sevgilim sevgilim
bir ayıya
ister ormanda kullansın
ister buzdağında

hayatın kutlu olsun sevgilim
ki sana değişe değişe aktım
kimi zaman bir japon gibi uykusuz kaldım
-uykusuz kalır mı onlar bilmem aslında-
sevgilim sevgilim
bir orman gibi çoğal aramızda
şehirden bir çocuk olarak şurda burda
bir sabuntozu markasında köpürerek
çınarın tutsaklığını
ve menekşenin tutsaklığını
ve menekşenin sevincini yaşa
sevgilim sevgilim
hüzüne yer var hayatımızda

(bkz: aramızdaki)