son yıllarda tavan yapan ruh hali. dalga dalga yayılan muhafazakarlığın kendi dışındakileri yok sayan hali, durmadan artan kadın cinayetleri, farklı ırk ve milliyetten insanların hiçbir konuda anlaşamaması, gazetecilerin, muhaliflerin hapse atılması derken artık son perdeye doğru hızla ilerliyoruz. zamanında abd'den dönerken çok mutlu, çok umutluydum ve geride hiçbir şey kalmadı. ailem ve sevdiklerim olmasa beş dakika bekleyecek sabrım yok.

ps: ve ne yazık ki gidilen yerin seni asla yüzde yüz mutlu etmeyecek olması başka bir tartışma konusu.