kitaba karşın bugünlerde (ya da 90lardan bugünlere) "tutunamayan" olma tribini oğuz atay görse idi eminim ki bu kitabı yayınlatmazdı. kitabı belli yaş ve dönemlerde zaman zaman okumaya yeltendim. bunun en büyük sebebi ilk okuma alışkanlığı edinmeye çalıştığım süreçte kalın bir kitap oluşuydu elbette. gururlanacaktım ya! sonra yaş yirmilere geldiğinde gittiiğim her bar, söyleşi, sohbet ortamında "entel" abi ablaların kitaptan alıntılar yaparak kendilerine dair "tutunamayan" vurgularıydı. yine de başaramadım okumayı. sonra yarım kalan kitaplar arasından uzun süre çıkamadı. elim sikimde gezdiğim zamanların acı hatırası gibi şimdilerde. kitabı ağır ağır okuduğum ve muhtemel otuz yaş sendromuna tekabül eden zaman da ise hem kendime sorular sormamı sağlamış hem de isminin aksine başka türlü bir tutunma yaşatmıştır bana. üzüldüğüm, ve çok dile getiremediğim ise tutunamayan tribinin ya da bu kitabı okumanın tam anlamıyla anlamak olmadığına dair (ki ben de bunu iddia etmiyorum) saptamanın insanlarda tıpkı "ötekileşme" ya da "yabancılaşma" kavramlarına yapıldığı gibi yozlaştırılmasıdır. kitap her yaşta okunabilinir elbette. ve en büyük özelliği klasik kitap özelliği taşımasıdır bence.
birinin dediği gibi yani; klasik kitaplar ilk kez okunduğunda yeniden, yeniden okunduğunda da ilk kez okunuyormuş izlenimi verir, gibi.

trt de yayınlanan absürt komedi dizisi.tüm saçmalıkların normal karşılandığı ilham denen yarı çatlak adamın kanatlarına tutunarak zaman yolculuğu yapılan ve bunun normal karşılandığı,okuma yazma bilmeyen bir adamın edebiyat dergisi çıkarmayı akıl ettiği bir dizi bu.mantıksızlıkların normalleştirildiği bir dünya çok güzel olabilirmiş aslında.

trt için artık kısır bir tarzdır bu. leyla ile mecnun dizisi iyiydi hoştu, dizi senaryolarında ufuk açtı tamam fakat artıkkendini tekrar eder bi hal aldı bu. bu aklı size vereni de biliyorum ben. onur ünlü bence. ama artık yeter. maalesef senin kitlen nargile cafe kubbealtı bilimsanat ve birazda mefisto arasında ufalandı gitti. güzel olan herşeyi tüketmek sömürmek gibi bir huyumuz var. tutunamayanları bari oğuz ataya bırakalım. biz artık tutturamayanlarız.