über olmasa da epeyce olanına bir adet ben de sahibim.
çok farklı karakterleriz zaten, o ailenin ''ilk'' çocuğu olmakla gelen şişirme ve kendi egoist karakteri ile her şey benim, ben hepinizden üstünüm tavırlarındaydı, hala da öyle dozu azaldı ya da ayda yılda bir o da denk gelirse görüştüğümüzden çıkarımım bu. bense 6 yaşından beri ne olduğumu bile bile, hiçbir zaman çekinmeden içimden geldiği gibi davranandım: dans ederdim, giyime meraklıydım, yakınlarım kız arkadaşlarımdı falan klişe çocukluk. anneannemin de bizimle yaşamasından ötürü 15 yaşıma kadar beraber yaşadık kendisiyle. ergenlikte kendimi bir nebze de olsa gizlemem-tutmamı fark etmemle ben frenlesem de kendisi bütün çocukluğumu bana zehir etti. hakikaten terör estirdi diyebilirim. işine gelmeyen en ufak bir tartışmada bile ''top, yumuşak'' vs demesi, her şeyde üstünlük kurmaya çalışması ve genelde de benim inat olmam sebebimle pes etmeyişime sürekli yarım kadar fiziğiyle beni haklayamayacağından psikolojik saldıraya geçmesi. her şey üzerinde hakimiyet kurmaya çalışması. bana bir kere abilik etmemişken (ki istemezdim de hani) yeri geldi mi ben senin abinim diye baskılamaya çalışmaları... benim daha anneci onunsa hep babamı avucunun içine almasıyla kendisi sayesinda hayatımda ilk defa dile getiriyorum sırtımda ıstakalar mı kırmadı babam, ne dayaklar yedim. bazen de bu günler geride kalsa da beni güçlendirdiğini düşünmüyor değilim her şeye rağmen. hep de her tartışmada bu lafları ettiği ve o ettiği halde böyle olduğum için zarar gören ben olduğumdan kendisini asla ve asla affetmem. kan dışında zaten bir bağımız yok, iki yabancıdan farksızız, sokakta birbirimizi görsek tanımamazlıktan geliriz o derecede. ölse bir gram da üzülmem çok da emin söylüyorum bunu. ben daha 5-6 yaşında annemin makyaj masasını kurcalarken bunu büyük bir sahneye çevirip notlar alıp eve gelir gelmez anneme hınzırca ileten, beni o yaşlarda bunalımlara sürükleyen biri insan olamaz ya. bu da benim hayattaki başka şanssızlıklarımdan biri olsa gerek.
tabi 25 yaşından sonra kendisi iyice bir entelleşti, bir bohem ayaklarına girdi ki... bana şu an aklıma gelmeyen türlü türlü şeylerle çocukluğumu işkenceye çeviren homofobik abim travestilerle aynı mahallede yaşıyor, gay pride'da gidip poser ''gazeteciliği'' üzerinden sözde eşitlikçi fotoğraflar çekiyor... belki değiştiğini falan sanabilirsiniz ama adım kadar eminim ki o aynı o günkü bencil, domuz, egoist pislik ve yılda 1-2 görüşümde bile hiçbir şey yapmasa da varlığıyla beni rahatsız etmeyi başarabiliyor.