istanbul-diyarbakır. uçak kalktı. ben de istanbul yorgunuyum. hemen uyudum. acil çıkış kapısındaki sırada oturuyorum ( malum sebeplerden). bir süre sonra bir sese uyandım. kesin uçağı kaçırıyorlar dedim kendi kendime. uyanınca da nemrut olurum. kafamı kaldırmaya tırsıyorum, uçağın içinde kıyamet kopuyor, ağlamalar bağırmalar, durum feci. tabi anladım uçarı kaçıran yok ama aklını kaçıran var uçakta. benden 2 koltuk geride adamın biri kadını dövüyor, daha doğrusu ayağının altına almış, kadının arkadaşı olan diğer kadın da bağırıyor. sanki pause tuşuna basılmış gibi. herkes donmuş, yolcular, hostesler. birden biri play tuşuna bastı, daha ben kalkamadan adamı ayırdılar. ancak diğer kadın (kahpe olan), bağırmaya devam ediyor. tüm yolculara küfretmeye başladı. ben zaten yorgunum, üstüne korktum ne oluyor diye, bir de uykudan uyanmışım. höytttt diye ayağa kalktım, baktım yanımdaki amcada ayaklandı noluyor lan diye. neyse bu sefer bizi sakinleştirdiler. uçakta karmaşa devam ediyor tabi, kim ne nasıl. adamı ön tarafa götürdüler. dayak yiyen kadın baygın bu arada. hostesler koşturuyor, doktor arıyor. neyse ortalık tam sakinleşti derken, adam ön taraftan koştu kadınlara daldı bir daha. ayırdılar. uçak indi . herkes bekleşiyor. önce adamı indirdiler. polisler aldı. sonra kızları. sonra yolcular. bir arkadaş karşılamıştı beni, ben bunları pavyondan tanıyorum dedi. pehh ki pehh.