ne olursa olsun günü küs bitirmeyeceğiz.
kavgada etsek, tartışsak da birbirimizi kırsak bile o günü küs bitirmeyeceğiz dedi.
sonuç ne oldu; tabiki her biten şeyler gibi o da bitti. herkes kendi yoluna gitti.
iyi miyiz tabiki iyiyiz. zaman herşeyin ilacı derler doğru der büyükler.
zamanı seviyorum

güzele bakmak sevaptır derler o aldatmaca mı şimdi artık

başlık 2015 te açılmış , acaba bulan varsa yazabilir mi ?
merak edilesi bir konu artık

coronolı günlere alışma çabası diyebiliriz dimi artık bunda sonra

fernando pessoa
huzursuzluğun kitabı

doğum yılı: 1989
ölüm yılı : daha ölmedi hemen heyacan yapmayın

ikizler ve oğlak burcu diyorum bende.

"iııııuuuummmm şey mi yapıyorlar şimdi onlar" diye şaşırma kalıbı

asla olamayacağım için dert edeceğim bir konu değildir kendileri. yakışıklınında derdi çoktur zaten

manalı bir şekilde uzatarak insan var , insan var dedirten bir durum.

en yakın arkadaşıma söylemiştim. çok şaşırtıcı bir şekilde soğuk kanlılıkla karşıladı. tek birşey dedi benim yanımda böyle konuları konuşma yeter dedi. yani haklı olaraktan böyle birşey diyor ilgilisini çekmeyen konular. ben bi yere gidecek olsam ona söylerdim en azından bilirdi nerede olduğumu. bazen de sorardı ne yaptın diye felan xdxdxd. en azından bir kere denedim başka da denemem muhtemelen

acaba bir insan hayatında bir odun sevebilir mi yada bir odunu sevmeye cesareti olabilir mi ? sadece odun değil , bir insan tekrar sevmeye cesareti olabilir mi ? yalnız, bir başına geçen 2 seneden sonra bir odun düşünün ki bam teline üfleyebildi. hepimiz insanız haliyle korkularımız var önyargılarımız var acabalarımız var. var oğlu var bir sürü var aynı acılardan uzak yaşama isteği kadar daha doğal bir savuma mekanızması varmıdır başka şu dünyada içgüdüsel olarak. şu hayatta ne yaşanırsa yaşansın yaşandığı için güzel oluyor her türlü korkuya rağmen. tabi bazıları kötü tecrübeler oluyor. işte bu kötü tecrübelerde hayatın tuzu biberi. yoksa çok tatsız olmazmıydı şu yaşadığımız hayat.
gelelim meselenin özüne evet bir insan bir odun sevebilir .sadece arkadaş olarakta kalınabilir belkide çok güzel şeylerde yaşanabilir. esas olan kalben birbirini anlayabilmek hissedebilmek. biz türkler duygularımızı saklamayı severiz nedense. hissettiklerimiz içimizde kalır çoğu zaman. işte o zaman gözler devreye giriyor. gözler kalbin aynasıdır diye çok klişe bir laf vardır. hadi bende söylemiş olayım xdxdxd. işte o gözler o bakışlar çok şey anlatır. tabi görebilirsen hissedebilirsen kafanda birşeyler kurmadan senaryo oluişturmadan saf haliyle görebilmekte mesele. heyyyy sen burayı okuyan senin var mı cesaretin; birinin gözlerine bakıp onları anlayıp hissettiklerini karşındakine anlatabilecek....
şimdi nerden nereye geldik o konu açıldı başkasına atladık aslında hepsi birbiri ile bağlantılı konular. işin içinden çıkılmaz konular arapsaçına dönen konular. neye dikkat edeceksin niyete. tabi niyeti iyi mi kötü mü anlayabilmek te sana düşüyor güzel kardeşim tabi banada. amannnn diyip sadece neyse ya kalsın burası..
fuzuli nin çok güzel bir sözü ile bu entry sonlandırayım artık çok yazdım nerden esti ise bu rüzgar. diyelim şurayada barış akarsu abimizden de rüzgar parçasını koyalım



fuzuli'ye "sevmek mi yoksa sevilmek mi daha güzeldir..?'' diye sormuşlar. "sevmek" diye cevaplamış ve eklemiş: "çünkü sevildiğinden asla emin olamazsın.."
ne güzel söylemiş fuzuli abimiz. sevmek insanoğlunun kaderi aslında.
odunlarda sevilir, kainattaki herşey sevilir yeter ki "unutma"