puuffff bambaşka bir duygudur o , özellikle adalara giderken yandada sevgili varsa makara kukara harika olur.
birinden birinin simidi biter simiti olan vermez diğeri nazlanır.

sevgiliyle birlikte yapılması çok keyiflidir. martıların ve vapurdaki insanların dikkatli bakışları ve süzmeleri altındasınızdır bu eylemi yaparken.

eskihisar-topçular hattında kış aylarında bayağı güzel olan eylemdir. bir taraftan ellerin donarken bir taraftan simit yetiştirmeye çalışmak, çok güzel kafa dağıtır; etrafındaki insanlarında bir sıcak gülüşü yetesi ve artası bir durumdur.

(bkz: bana simit atma simit yapmasını öğret diyen martı)

bir kere moda girmişim yanlızları oynuyorum fena coolum feribottan simit atayım dedim geldi 2 tanesi kafama sıçtı ben de sonra simiti taş atarcasına attım.

gayet keyifli bi durum...sizin özel bi çaba harcamanıza gerek yok..siz simiti gösterin martılar geliyor zaten.. o kadar alışkanlıkları var bu olaya vede antremanlılar bu konuda...

(bkz: var olmak haktır)

simit martıların besin zincirinde yer almaz ama biz onlara yinede simit atarız. ben onlara biskrem atanı da gördüm beyin amcıklaması bir rivayet değildir. *

yapmayanin, istanbullu olmanin bilincine, keyfine ve ayricaligina asla sahip olamayacagini düsündügüm eylem. martilar istanbula en çok yakisan canlilar bana kalirsa. onlarla kurdugunuz simit kardesligi, bu kentle kurdugunuz hemsehrilik baginin en güçlü teyididir aslinda.

(bkz: simit sarayına martı fırlatmak)

yemek için aldığım simitin hepsini genelde o anın güzelliğine kapılarak martılara hediye ettiğim durumdur. istanbul falan çok güzeldir zaten.*