çağın en büyük sorunlarından biri... insanın kendi kendine yetmesi ile aidiyet ve bağlılık motivasyonunu kaybetmesinin acı sonucu. acı diyorum çünkü;

düşünsenize bizden bir nesil öncesi çocukluğunda yengeler, teyzeler, amcalar, kuzenler, bir sürü iç içe hayatlar, arkadaşlıklar, komşuluklar, ne kadar zengin karakterlerin içindeydi. ama şimdi en ufacık bir şey rahatsız ettiği anda insanlar birbirinden vazgeçiyor ve tek başına yaşıyor. çünkü uzaklaşmak en kolayı. o zaman daha tek boyutlu oluyorsun, daha tek başına kalıyorsun, "yalnızlığı seviyorum" demek zorunda kalıyorsun. yalnızlığı kim sevsin, niye sevsin? o zenginliktir insanı koruyan, besleyen, eğlendiren, motive eden, yaşamasının nedenidir yani. ama şimdi herkes birbirinden pat pat pat uzaklaşıyor. bencil, sadece kendini düşünen, vicdan yoksunu bir sürü insan var ortalıkta, iki yüzlü, kendi çıkarları için hareket eden.