günboyu bir kubar kafası, bir ot kafasında dolanan bu ruh-i yorgunun onca debdebe içinde elbette ki birsürü dalgınlık yapması kaçınılmaz olabiliyor.

su şişesine su bidonu demek bunlardan biri olabilir pekâlâ. ama çok daha acıklı bir tanesinden bahis eylemek niyetindeyim. dinleyin hele.


kardeşim uzak bir şehirde üniversitede okuyor. başarılı ve iyi bir abi olduğum söylenemez. bilakis gayet başarısız ve dahi çokça kötü bir abi olduğum bile söylenebilir. paraya ihtiyacı varmış. annemlere haber vermiş. parayı da benim yollamam gerekiyormuş. ablamın daha önceden para yatırdıktan sonra bankadan aldığı dekontu (ki bu dekontta kardeşimin hesap numarası var) ve parayı alıp bankaya yollanıyorum.

hava güzel. müzikçalarımdan güzelim müzikler çalınıyor kulaklarıma. arka cebimde de sigara paketi. yakıyorum ve dinliyorum ve yürüyorum. kimsenin keyfime karışacak lüksü yok.

çarşı merkezine gelince bankaya doğru seyirtiyorum. halk bankası ahan da karşımda. kapıdan girer girmez kendimi bir ana baba gününde buluyorum. bir banka bu kadar mı kalabalık olur yahu!? şu sıra numarası alınan makineden alıyorum sıra numarasını. küçük emrah bakışlarıyla göz atıyorum işlem gören numaraya: 254 (bunu salladım elbette hatırlamıyorum. ama durumun vehametini ortaya çıkarmak için bunu da not düşmek gerekiyor) elimdeki sıra numarası ise 369. oha! kardeşcağız gurbet ellerde aç biilaç kalmasın istiyorum. ve beklemeye başlıyorum. uzuuuuunca bir bekleyişten sonra sıram geliyor. vakur adımlarla vezneye geliyorum. dekontu ve parayı çıkarıyorum. "iyi günler. kolay gelsin. para yatıracam. hesap numarası burda yazıyor." deyip, dekontu veznedara uzatıyorum. beyefendi bir dekonta bir de bana bakıyor üst üste. "ehm" diyorum "evet, para yatıracam." bir sinsi gülümseme beliriyor beyefendinin dudaklarında. "burası halk bankası" diyor alaycı bir şekilde "vakıf bank bildiğim kadarıyla...."

devamını duymuyorum bile. duyamıyorum. vakıf bank. vakıf bank. vakıf bank. bu iki kelime çınlıyor birkaç saniye boyunca kulaklarımda.

mizaç itibarı ile muazzam bir şirinlikte, harikulade bir tatlılıkta, muhteşem bir sempatiklikte, harika bir yakışıklılıkta olduğumdan, "eööö şeeey" demekle yetiniyorum ve gerisin geri halk bankası'nın kapısından çıkıveriyorum.

muazzam biriyim ben vesselam.