yıllar önceydi, bir akşam üzeri yorgun argın işten çıktım evime doğru yürüyordum. yolda 8-9 yaşlarında küçük bir kız çocuğu ile annesi arasında geçen bir diyaloğa kulak misafiri oldum istemeden. küçük kız ağlamaklı bir sesle annesine, "ya anne ben kırmızı elma yemek istiyorum" diyordu. annesi "olmaz irem, evde sadece bir tane kırmızı elma var ve yarın onu beslenmene koyucam" diye cevap verince küçük kız "bakkaldan yine alırız" dedi. anne "olmaz dedim, baban daha maaşını almadı" diye cevapladı. bu kısa diyalogu duyunca yüreğimin nasıl burkuldugunu, halkımızın zor geçim şartları altında ezildigini görünce nasıl kahrolduğumu anlatamam.