leyla'nın kafayı yediği bölüm. "yaşasın, yalnız değilim artık!" deyip sevinmiştim.

düşündüm.. sanırım favori bölümüm yok bu dizide * ama ferhunde karakterinden çok korktuğumu biliyorum (!)

bölüm olarak hatırlamıyorum ama favori sahnelerim şunlar :

1 - leyla'nın delirdiği sahne. orada ali rıza bey'in çaresiz bakışları beni çok etkilemişti.

2 - fikret, ali rıza bey'e evlendiğini söyler. fikret adam hakkında '' iyi biri diyorlar '' deyince ali rıza bey'in '' tanımıyorsun bile '' deyip ağlar.

3 - leyla'nın bütün aile bireyleri karşısına geçip '' benim suçum ne?! '' diye herkesi ittiği sahne.

4 - leyla'nın necla'nın suratına eski pembe montunu atması.

5 - ferhunde'nin kaloriferin arkasında bulunan eski aile resimlerini bulup ağlaması.

6 - bir de her bölümün sonunda görünen halktan insanların aile fotoğrafları.

daha önce başlığını açtığım 100. bölümden bir sahne (bkz: benim ne suçum var) arada izleyip izleyip duygusal boşalım yaşadığım doğrudur.