ben acı nedir bilmezmişim... az önce sevgilinle senin yanına geliş planını yaptık, özledim demişsin o da almış biletini hemen. hep korkardım bugünün geleceğinden inanır mısın? neden bilmiyorum ama herhangi bir duygu hissetmiyorum şu an. bir karanlık odada, karanlıktan korktuğum için gözlerimi sımsıkı kapamışım, ışığım yalnızca sensin sanmışım. meğer sen benim karanlığımmışsın ben bunu geç anladım. acı tam olarak bu galiba

içimde bir dağa çıkıp çığlıklar atma isteği var... içimde tuttuklarımın haddi hesabı yok galiba. artık taşıyamıyorum da... ilk defa yürürken ayaklarımın nereye gittiğini bilmediğimi ve o ayaklarımın bedenimi taşıyamadığını da fark ettim. bir gün bu acıdan kurtulmak için gideceğim ve giderken herkesten aynı anda gideceğim. sen bunları asla bilmeyeceksin, ben de sana anlatmayacağım. acının bir adabı olmalı

beni paralize ediyor. hem fiziksel hem ruhsal acıya katlanamıyorum ve saçma sapan reaksiyon veriyorum *