adres olayında bir türk gururun söz konusu olduğunu mis gibi açıklayan hadise. gecenin bir yarısı kaybolsakta, ölsekte o an sormaz adres x kişisi*, sırf bu sebepten ankara elvankentte bir bayram ziyareti sonrası kaybolup bayındır hastanesine doğru çıktığımızı hatırlıyorum, google maps bile çizemedi haritayı siz düşünün.
bu duruma sokan taksicilerde tanıyorum, takip ettirip taksi metre açan, birde sol elinle sağ kulağını gösteren cinsten bir taksici.

navigasyon cihazı kullanan erkektir... (bkz: bv bear)

soramayan değil sormayan. böyle de mücadeleci bir yanım var. sormuyorum arkadaş. bir sefer sormama kuralını çiğnedim. o da kestaneyi çizdirmek an meselesi olduğu bir andı. bütün yönümü kaybettiğim bir olaylı belalı bir istanbul mahallesinin kucağına düştüm bir gece vakti. duvarlarda yasak sözler ve molotof izleri tazeydi. en yakın bakkala gidip ana caddenin yerini sormuştum. gibi gibi.

hayatta sormam hele ki yoldan geçen birilerine falan asla. resmi bi yerlere belki sorarım sıkıştıysam. bilakis tam adres sorulacak bir tipim var heralde sorulan kişiyim genelde. bilin ki bir gün istanbulda biryerde birine adres soruyorsanız o kişi ben olabilirim.*

genelde " bak şurdaki mavi tabelayı görüyor musun?" sorusuna hiçbir zaman cevap veremediğim için adres sormuyorum ve bu kategoriye giriyorum. bir türlü o mavi tabelayı, büyük pembe binayı yada " bak parmağımı takip et" diyen adamın parmağının nereyi gösterdiğini göremedim.*

yanlış önermedir. adresi soramayan erkektir. adresi not bile etmemiş olandır. çok akıllı ya...