dünyadaki en boktan şeylerden birisidir..küçüklüğünüzü hatırlatır hep..siz küçükken sizin için karşı apartmanın bahçesinden erik çalan adam artık yoktur..ne eski apartman vardır,ne eski erik ağacı ne de erikleri çalan bir abi...kırmızı eriklerin gözü kör olsun,yeter ki abiniz olsun ama yok işte...o yüzden daha çamura batarsınız,daha çok saçmalarsınız...sadece kendinizin kaybıyla uğraştığınız yetmiyormuş gibi,bir de ananızın babanızın kaybıyla uğraşırsınız...kardeş acısı bombok bir şey,evlat acısını tahayyül bile edemem..

şimdi olsa derdim, hadi bana kırmızı erikler getir, ben belki o zaman iyileşirim,kırgınlıkta koymam araya,en sevdiğin yemekleri yaparım...

hani o biriktirdiğim,saçmasapan dünyevi birikimleri de alıp karıyla kızla,içkiyle yemişsin ya,hepsi de helal hoş olsun...sen rahat uyu yeter ki,hiç sikimde bile olmadı onlar,emin ol...çok ters laflar ettim sana,sen bu boktan hayatta yaşarken,özür dilerim...seni seviyorum...