yine murat cemcir ve özellikle ahmet kuralın yapmacık abartılı yüz ifadeleriyle dolup taşan bir afiş, 150. defa yanlış kamera acısıyla dokunmadigi alenen belli olan afallatan bir yumruk ve ardından gelen kendinden geçme hareketlerine sebebiyet veren ve de artık bayan bir yumruk sahnesi, aynı espriler, tavırlar ve oyunculuk, klasik senaryo malzemelerinden allah ne verdiyse (zengin fakir, aşk)....başarılı tek yönü ince tanımlı mizahlar ancak onları da yıllardır uzun tamlamalarla tek nefeste söyleme refleksi de gına getirmiş durumda. ha bir de milliyetçi duygulardan yararlanıp sukse yapmak için cover yapılmış oynak siveli bir müzik olmazsa olmazi bu ikilinin. az kalsın unutuyordum, espri yaptıkları şüphesiz anlasilsin diye espri yapılırken o yükselen ses tonunu unutuyordum. çok yüklendim biliyorum ama gülemiyorum, daha iyisini yaptığımdan değil, daha monoton ve sıkan mizahi bir yapım görmediğim için.

edit: sadece fragman izlenerek yapılan şahsi bir eleştiridir.