geçen kış gittim yemin ederim içim karardı. resmen deniz yok bu memlekette. en son gittiğimde baktım millet aynı yönde dalmış düşünüp duruyor. bakayım bunlara neye dalmış derken ne göreyim..
insanlar bir tane etrafa işer gibi olan su saçan heykelin karşısına oturmuş, çekirdek çitleyerek onu izliyorlardı. acıdım resmen. tarif edemiyorum her yer basık ve kapkara. en büyük aktiviteleri acaba heykelden gelen su muydu bilemiyorum.
kısa sürede insanı masseden düzeni. kurallarla ve zamanla yaşamaya o kadar alıştırıyorki es kaza başka bir şehre gidince salaşlık insanı salak ediyor. (bkz: sabah 8 akşam 5)
birçok şeyi vardır da bu aralar aklıma hep sevgili geliyor. çoğu insan sevmez bu şehrin gri havasını, kasvetli ve boğucu gelir. bunlar yetmezmiş gibi bir de buz gibidir, sopsoğuktur. belki de bu şehri sevecek nedenler bulamazsınız. sonra bir sevgiliniz olur; o kasvetli ve boğucu havalar, soğuk geceler sizin için rengarenk ve sımsıcacık oluverir. bence bu şehri en güzel yapan şey sevgilidir. her köşe başına bıraktığınız anılarınızla güzelleşen bir şehirdir. şayet yalnızsanız, gitgide sizi daha da çok boğabilir; şu anda bana yaptığı gibi... belki de ben duygusalımdır diye bana böyle geliyor, bilemem ama bildiğim bir şey vardır ki bu şehir sevdiğinizle apayrı bir güzeldir ve her şeyine rağmen ben bu şehri çok seviyorum!
kuma
cikolatali kek
dipteyim ben
gordias
eythymos