alternatif çok olsa da, en iyisi doğrudan dalmak. ama öyle yumrukla pata küte değil de, denizde sırt üstü yüzer gibi.

şu son bir kaç senedir ebeveynlerime karşı daha hassas olduğum için giderek daha çok isteyip, yüzlerindeki olası hayal kırıklığı / şok / uzaklaşma ifadesiyle karşılaşma korkusunun daha bir bastırdığı durum söz konusu. eskisi gibi daha ateşli, tepkili ve ben-merkezci halimle bu kadar zor görünmüyordu. zamanında "hesap verme" gibi görüp gereksiz bulduğum bu eylem, giderek "paylaşmaya"" dönerek, yapmadığım için, kendi gözümde kendimi daha az dürüst bir hale getiriyor. onları gerçekten seviyorsam bunu yapmalıyım, değil mi?

ama... kimileri için korku dağları bekler...