toplu taşıma araçlarını düzenli kullanan biri olarak bu tür çirkefliklerle pek karşılaşmadığımı söylemeliyim. sanırım bende tuhaflık var. hatta onca tombalak halimle ayakta durmayı tercih ettiğim için özellikle minibüs şoförlerinden uyarı almışlığım çoktur.

söz konusu olan belli bir yaşın üzerindeki teyzeler ise, doğrudur, o bakışların ağırlığından kaçılamaz. ama o ağırlığı yaratan, karşısındakini çirkef bir talepkar olarak tanımlama ihtiyacı hissettiren, biraz da içimizdeki suçluluk duygusu olsa gerek. doğrusu, istemiyorsan kalkmazsın, olur biter. seni uyarana da "o zaman sen kalk" dersin. ama bunun ağırlığını karşı tarafın suçu haline getirmeye de gerek yok.

belli durumlar dışında kimse kimseyi zorlayamaz, zorlamamalı da. fakat özellikle 20 ve altı yaş grubundan belli bir kesimin (bakın, hepsi demiyorum) çevreyi hiç bir şekilde takmama, hatta bu takmamayı gözüne gözüne sokma gibi bir huyu var. herhalde aynı "çirkeflik" anlayışı onlarda da var ki ayakta duranlara kavga istermiş gibi dik dik bakmayı tercih ediyorlar.

hamile, yaşlı, hasta, çocuklu, eli dolu vb biri gördüğümde yer vermek neredeyse refleks haline gelmiştir bende. ama bu tür son derece basit hareketleri bile sanki yaranmak istenmiş, gösteri yapmaya çalışmış gibi eleştirmeyi tercih eden zihniyetler de var aramızda. biraz insaf.