3000 liranın epey üzerinde maaşım var ama bir kaleme 160 lira vermem. (tercih meselesi. verenlere lafım yok) başkasından da istemem. gider 30 liralık kalem alır kullanırım.

yaklaşık 5 yıllık bir ilişkim var. ve son bir seneye kadar yemek ısmarlamalar, hediyeler vb hariç -ki küçük çapta hediyeler- ne ben ondan borç istedim ne de o benden. bu sene epey bi içli dışlı olduk maddi açıdan ama sadece borç. sonuçta o da bir hayat idame ettirmek zorunda ben de. çalışıyoruz kazanıyoruz. neden birbirimizi "kullanma" moduna girelim ki?

sen ondan uzak dur kardeşim. aşk parayla olmaz. bugün alırsın iyi olursun. yarın bir şey ister almazsın düşman kesilir.