eski sevgilimin benden önceki sevgilisinin hiv+ olduğunu söylemesinden sonra cinsel yolla bulaşan hastalıklar mevzusu bende bir tür travmaya dönüştü. sanırım şu an psikolojik yardıma ihtiyacım var. hastalık korkum o dereceye ulaştı ki, şu anda (bkz: prep) kullanıyor olmama, (bkz: hpv) ve (bkz: hepatit) aşılarım olmasına rağmen, beğendiğim veya beni beğenen kişilerle de sevişmeyi istemez durumdayım. nedense bir şey beni hep geriye çekiyor.

eski sevgilimle, ex'ten next olduğumuz bir dönemdi ve bir önceki ayrılığımızın sebepleri her an yüzüme vuruluyordu. eski sevgilisinin durumunu bana söylemesinden önceki son sevişmemizde de özellikle o gün korunmamı istememişti. o gün yanımda prezervatif yoktu ve "bana güvenmiyor musun" diyerek eczaneden prezervatif almamı da engellemişti. sevişmemizin üzerinden bi iki hafta geçti ve hiv belirtileriyle de benzer bazı şeyler yaşadım. tahmin edeceğiniz üzere oldukça endişelendim. neredeyse bi 6-7 ay kimseyle sevişmedim ve negatif olduğumdan emin olana kadar defalarca doktora gidip sürekli test yaptırdım. bu 6-7 aylık dönemde, ondan defalarca test sonucunu istememe rağmen de bana asla test sonucunu göndermedi. eğer ki, bu, bir tür intikam yöntemi idiyse, onun da hayatında benzer bir süreçten geçmesini dilerim.

bu dönemde sözlükten de tanıştığım bazı yazarları (onları cidden beğenmeme rağmen) bir şekilde başımdan savdım. muhtemelen "ne yapmaya çalışıyor bu salak" demiş olmalılar. özellikle bir tanesi vardır ki, sevgililer gününde beraber (bkz: grinin elli tonu) serisinin son filmine gitmiştik ve film bitiminde de onu evime götüremedim. normalde "atla gidiyoruz" demem gereken yerde, salakça bir vedayla evime döndüm.