bazen... son zamanlarda çokca sıklaşan bazenlerde, belki de herşeyi bırakıp gitmeliyim buralardan diyorum. sıkılıyorum. aslında hiç bir sorun yok. sevdiğim bir evim, aşık olduğum bir mesleğim, gayet düzgün bir işim var. ancak nedense birşeyler eksik be ayıcık. gülmüyor gibiyim son zamanlarda. ya da eskisi gibi bakılmıyor gözlerimin içine. bilmiyorum işte kafam karışık.

önce istifayı basarım, eve giderim ufak bi çanta alırım. atlarım trene gezer dururum dünyayı. ne olacak? ne kaybedeceğim? cebimde 3 kuruş kalana kadar dünyayı dolaşsam, onlarca ülke, onlarca şehir, onlarca insan görsem? hergün bu lanet şehri görmekten ve bugün yalancı bir orospu gibi ağlayan gök yüzünün göz yaşlarını silmekten daha iyi ya?