ayrı eve çıkmak insanın psikolojisini, düşünce tarzını değiştiriyormuş. bunu da deneyimlemiş oldum. ailemle aynı evde yaşarken daha korkaktım, hayatımı değiştirecek, daha iyi yapabilecek stratejik kararları almakta zorlanıyordum. daha bağımlı bir psikolojim vardı. sadece olan bitenden nefret etmekle yetiniyordum ama nefret ettiğim şeyleri değiştirecek mental gücü kendimde bulmakta zorlanıyordum.

ayrı bir evde olunca, ne olursa olsun kaçıp saklanacağım bir yerim olduğunu biliyorum. işler ne kadar kötü giderse gitsin, kendimi güvende hissedebileceğim bir güvenli alanım var. tam nasıl açıklanır bilmiyorum bu psikoloji değişimini ama daha cesurlaştığımı hissediyorum. kendi kendime idare ediyorum, çok şükür kimseye muhtaç değilim hissiyatı bende bir özgüven oluşturdu.

bunun bir adım daha iyisi yurtdışında tutunabilmek olurdu herhalde. belki onu da yapabilirim ileride.